(Lar, H),
orrulari (Lar),
orroilari (H),
orrualari (V-gip ap. Etxba Eib
).
(El) que grita, ruge, etc.; (fig.) que emite un fuerte sonido.
"Bramador"
, "rugiente" Lar.
"Gruñidor, . orrularia
"
Ib.
"Reprendedor. Ez zan gaiztua, baña bai orrualarixa
"
Etxba Eib.
Itxaso aundi orrolariya.
Etxeg EEs
1925, 232.
Itxas-ataka orrulari barna.
Zait Sof 193.
Teatro handietako orrolarien ozenkeriak eta jestu bitziak ere hobeak dira bazterrerat uzteko.
Herr 9-6-1960, 3.
Oro kantari, gu baino kantariago etziren orrolari batzu barne!
Zerb Herr
8-11-1960 (ap. DRA
).