1.
(
G-goi, AN-araq).
Puerto, paso entre montes.
"
San Gregorioko arratea (= portillo de San Gregorio)"
Arin AEF 1929, 27.
"
Arrarte (AN-araq). Camino entre rocas. También se dice arrate. Existe arrate-beltzeta
"
Satr VocP.
Cf. DRA: "Arrate, pedregal (Darric)".
Tregoarriak gañetan, lepakaetan, arrate inguruetan eta ibar batetik besterako bideak alkartzen diran tokietan arkitu oi dira geinean.
JMB ELG 89.
Arrate gain onetan / zerua urrago.
Egieder Usk 106 (ap. DRA).
"
Arrátia eiñ "sasian ebaita"
, abrir paso" "
Iz ArOñ.
.
2.
(Añ (V)→A).
Cerca.
"Seto"
y "vallado" Añ.
"Vallar, cercar de vallado [...] arratea egin
"
Ib.
v. harresi.
Gure arrate edo trintxera / apurtu edo ondatu.
FEtxeb 18.
3.
"(V-arr-m-oroz-ple, G-goi), puerta rústica provista de alguna que otra grada de piedra y un palo atravesado"
A.
Zarealako [Gernikako arbola] bazter onetan gorde dozuna, / Erri bat zeure kerizpeagaz aiñ librea, / Zeure semeak mendi ta atxez or eutselako / Arerioai beti itxiten arratea.
AB AmaE 64.