(S ap. Lrq; Lar, Añ, -kh- SP, Urt I 261, Dv, H).
(El) que trae, portador.
v. ekartzaile.
Tr. Documentado desde el s. XVII; es más frecuente que ekartzaile en todas las épocas. En DFrec hay 5 ejs.
Bandera ekharle duela / Migel Arkanjelua.
EZ Noel 128.
Anhitz egur eder gelditzen da oihanean ekharlerik gabez.
Ax 350 (V 232).
Neska senhar ederzale, soinaz egur ekarle.
Saug 150.
Gabriel haren berriaren ekharle.
Bp I 132.
Alperkeria, gaistakeri guztien ekarlea.
Añ
LoraS
163.
Megalitoen kulturaren ekarleak izan ziren.
Mde Pr 221.
Ilargi koronatua, euri-ekarle.
EZBB II 16.
Ur-ekarleari zoakion, mitriolatzailea lurrean jarri-ta, punparen betetzea.
Larre ArtzainE 60.
Urruntzale izanen zela autobidea, lanaren eta langileen eta ontasunaren ekarle baino gehiago.
Ib. 96.
v. tbn. SP Imit II 1, 2. Egiat 158. Gco II 22. Dv Lab 381. Ag G 231. Ox 54. Ir YKBiz 348. Or Eus 20. Zait Sof 142. Lf Murtuts 20. Erkiag BatB 87. Gazt MusIx 66. Xa Odol 112.
BERRI-EKARLE.
v. berri.