1.
inkarnatu (Gèze).
Encarnarse.
v. haragitu, haragiztatu.
Kristo inkarnatu.
Hm 43.
Lurrera iautsi da, inkarnatu, egin gizon.
Tt Onsa 114.
Zeiñ Presuna izan da / Guretzat inkarnatu?
Gç 212.
Trinitateko bigarren persona inkarnatü, diot aragistatü izan dela.
Bp I 44.
Jesukristo konzebitu edo enkarnatu edo gizon egin izandu zala.
OA 32.
Berbo inkarnatuaren Ama.
MarIl 78.
v. tbn. Jaur 367 (inkarnatu).
2.
inkarnatu. (
Part. en función de adj.).
Encarnado, de color encarnado.
Kolore eta kalitate honesko [sic] badut, iakitera: xuri, belz edo bruna, gorri [...], inkarnatua.
Volt 252.
"Alabandica rosa, inkarnat arrósa
"
Urt I 468.
3.
Encarnar, colocar la carnada en el anzuelo.
Tretzak gertutea edo arraiñakaz jarri edo enkamatea etxean egin bear zan lana zan.
Etxabu Kontu 117.
Egunean tretza bi enkamaten nituan.
Ib. 117.