(SP, H),
akartu (Sal),
ankartu (R, S),
ankertu (S)
Ref.:
A (akartu, ankartu, ankertu);
Iz R 392
.
Disputar, reñir. "Akartu (Sal), enfadarse" A. "Batek ezpadu nai, bi etxu akartren (Sal)" Ib. (s.v. bat). "Ankertu (S), enemistarse" Ib. "Álkar ánkartu tun, han reñido entre sí" (R-uzt) Iz R 392. v. ahakatu, aharratu.
Batak [erraiten du] liskartzea, bertzeak ahakartzea.
Ax 17 (V 8).
Komunkixe erorten dra xunto, zomait badaude ankartruk edo enuxatruk, eta oboroek egiten tei bakiak, xuntagune kontan.
Mdg 136.
Leku egongiuarengatik, ankartu zren bi emazte.
Ib. 125 (tal vez habría que interpretar ãkar-).
Akartzen drenian kau duk kapitanara.
TGarral EEs
1918, 122.
Abagunea aurkezten danean ebasten du lapurrak, bidekatzen da lizuna, akartzen du liskartiak.
"El pendenciero riñe"
.
Zink Crit 42.
Basoko artzañak akartu, / bertantxe gastaiak agertu.
Laux AB 46.