1.
(añe- Izt 19v, H),
ainanino.
Maldición.
v. ainen,
aineneko.
Ez leuke onek maldizione, birao ez añeniñorik ezarri gura, baña eztau itxi gura jokua nun botaten dituzan usterik ara juan arren eztituzala botako.
Astar II 17.
Birao, maldizinoe, demonino eta añeninuak botaten ditubezanak.
Ib. 94.
2.
ainanino
(Vc ap. A; añaniño V-m ap. A; Añ). (Euf. para designar al diablo, usado en maldiciones y exclamaciones). "Demonio" Añ. "Aiñaniño (Vc), demonio. Es eufemismo de demoniño" A.
Milla añaniñua! Baña zelan...?
Ag Kr 86.
Eta Txuri jaikitzen ikusirik, añaniñoa! bai zankoak erabilli gure zaragi-mutillak.
Ag G 310.
O ez, etzan irudipena: zerbait zijoakion zuzen zuzen beraganuntz! Aiñaniño arraio pola!
Ib. 156.
(En gen.).Del demonio.
Milla aiñaniñuen agurea!
Ag AL 37.
Jaki barria ipiñi bear, da ipinten egoan bitartean, arutzagoko lagunak karraspio andia eskuetan, Añaniñuena!
Ag Kr 142.
"Añaniñoen atso sorgiña" / esanda, danak arrika, / artzen dautsoe asto zar ori / aurretik arin-arinka.
Enb 167.
(Usado como adj.).
Adarbegia idoro ezpazendu, zeurea zan jokoa. Adarbegi añaniñua!
Ag G 106.
Ni alkate banintz, gurdi bati uztartuta erabilliko ziñuzket, aida, añaniñuok! antxe, koipea kendu ta gerria bigundu arte.
Ib. 168.
AINENINO-AURTIKIKA.
Profiriendo maldiciones.
Eta birao, madarikazinoe eta añenino urtika ifinten dabela.
Astar I 271.