1.
(-lh- S ap. Lrq
; Dv, A).
Apacentador, pastor.
"Celui qui fait paître"
Dv.
Tanto Duvoisin como Azkue citan a HeH. v. alarazle.
Urdeen alhatzaileak bada ioan ziren ihesi, eta eraman zuten berri hori hirira eta inguruetara.
HeH Mc 5, 14 (Dv hekien alharazleek, TB hazinda belzen pazkatzen hari zirenek).
2.
alhazale
(S ap. Lrq). "Qui paît" Lrq.
"
Alhazale, [...] qui ronge"
Lrq.
Igaraiten baizik eztiren arthuak eztirade hain untsa bekhantzen nula jorratiak: zorhi haboro baratzen da; hanbatenaz handiago alhazale saldua.
ArmUs 1906, 91.
3.
alhazale
(S ap. Lrq). "Qui tourmente" Lrq.