1.
(-xa T-L),
debaux (SP).
Licencioso, libertino, disoluto.
Deboxei hasi zinaizten / haurdanik apartatzen / eta letra saindutara / zeure gogoa etxatzen.
EZ Noel 151.
Prestuak parabisuan harzen ditutzuna eta debauxak Ifernuan karzelatzen.
Harb 210.
Gazteak segurez hark [etxeko etsenpluak] egiten ditu / zuhur edo zoro, debox edo prestu.
Gy 171.
Korreitzen da gizon debox <-ch->edo lizenziosa.
OrrSerm 290.
Gizon deboxaren haurrak maiz gose edo egarri.
Xaramela 16.
2.
(Urt).
Libertinaje, vicio, desenfreno.
"Assuetus graecari, debox egiten kostumatua
"
Urt II 490.
Cf. desbotxu.
Igandeak eta Bestak atsegin harzen eta deboxean daramatzitenak.
CatLav 118 (V 65; reproducido en Arb Igand 163).
Ihautirian deboxak egiten dituzten jendez.
Ib. 381 (V 184).
Deboxez eta atsegin profanoez.
Ib. 453 (V 211).