1.
deizino,
deitzione.
Denominación.
v. deitura.
Lapurdiren deizinoa dela lapurra hitz hunetarik atheraia.
ES 158.
Erresumei, hiriei, etxei eta oraino presunei, nork emaiten othe diotzaten izenak eta deizinoak?
Ib. 158.
Izen arrotzetik harturikako deizinoa.
Ib. 159.
[Lutherianoek] ez dute behinere deithuko Birjina baizik [...]. Zeruko Erregiña! Deitzione horrek erakharri zautan behin emaitza bat ukigarria.
Prop 1906, 129.
Euskotar [...] deitura edo deizioa orain, gehiegi esplikatzen ez diren arrazoiengatik, debekatua badago ere.
MEIG IV 51.
Pompaelo, Pamplona, Pampelune eta gainerako erdal deizioen euskarazko ordainari.
MEIG VII 115.
2.
deizino
(Lar H),
deitzione.
Apellido.
Bathaioan eman zioten [Pio Bederatzigarrenari] izena Joanes Maria: deitzionea Mastai zuen.
Ducq 15.
3.
Llamamiento.
Sumindrik berri txarrarekin, egin zuen deizio bat Naparrako gizoner.
Garral EEs
1923, 83.