1.
(
BN, S ap. A
; H;
ph- VocBN),
ponpatu (
Dv→A).
Botar; hacer botar.
"
Pilota ongi punpatzen duena, paume qui bondit bien"
H.
"Botar, dar bote, saltar, se dice de la pelota"
A.
Pilota punpatuz, badoa gure gizona oldarrean lauzarat.
JE Bur 26.
Rebotar; hacer rebotar.
"
Ponpatu, bondir, ou plutôt rebondir, car on ne le dit que des choses"
Dv.
"
Ur iauziak deitzen dira ur batzu goratik amilduak, eta han hemen punpatuz, hagun handirekin behera heldu direnak, [...] et rebondissant par intervalles [...]"
H.
Behin ilhun iduri, harrokaz harroka / ezker-eskuin punpatuz, erreketan yoka, / [harrabotsak] harmada seinalatzen hurbil behar dena.
Hb Esk 59.
Hemen punpa, han punta, debruetan barna abiatu zen... kuia.
Zerb Ipuinak 287.
Uztar bakotxean [zaldiak] pilota bat bezala goititzen zuelarik zakur mokordoa; bainan hunek ez uzten. Gehiago tinkatzen baizik ez, izaitekotz, iduri lurrean punpatzearekin indar berriak hartzen zaizkotela matrailek.
JE Bur 20.
2.
(L-ain, Sc ap. A; H),
ponpitu (R ap. A
).
"Tomber, faire une chute. Punpatuko zira, maitea, berautzu
"
H.
"Caerse (voc. puer.)"
A.
3.
Bombear.
Are hobeki, behereko jusetik laurden bat punpatuz eta jus hura azalaren gainerat ixuriz. Punpatze hori egiten da erakitu baino lehen.
Gatxitegi Laborantza 131.