1.
kastellano.
Lengua castellana.
v. gaztelania.
Erradazu, anaia, minzatzen zara kastillano?
Volt 210.
(Nola mintzatzen ziren etxean?) [...] Beren ártian, xuáiten zrénian aziendáreki, kastellánua.
(R-is).
ContR
505.
Erderaz zekian bat, kastillanoz esan nai det.
Anab Aprika 84.
Anitz idatzi du, ba eskuaraz, bai eta ere kastillanoz.
Larz Herr
10-2-1966, 4.
Oiek medikuak badituk gutxieneko, kastellanoz ari dituk-eta!
Ataño
TxanKan
108.
v. tbn. TxGarm BordaB 100. Albeniz 196. Kastellano: TxGarm BordaB 18.
2.
Castellano, natural de Castilla.
v. gaztelar, gaztelau.
Andaluziarik kastillanuak / begiratü behar dütügü.
Xarlem 1039.
Kastillanoak Bizkaian sarthurik Naieraz nausitzen dire.
Laph 5.
Pedro Marik kastellanoa deitzen zioken [elorriari], arantzak zitualako.
TxGarm BordaB 19.
Neri kastillano au gustatzen zait, jatorra da-ta.
Ib. 79.
v. tbn. Kk Ab II 162.
kastillana. (Forma de fem.).
Moztu egiten zidala egindako plana, andre kastillana nekarkialako.
Albeniz 102.
(V-gip ap. Elexp Berg),
kastellano.
Castellano, de habla castellana.
"
Kastillano batekin ezkondu zan
"
Elexp Berg.
Aita kastellanua, / emengua ama.
Xe 174.
Maisu geienak kastillanuak.
Tx B II 169.
v. tbn.
Noe 40. BBarand 136.
kastillana. (Forma de fem.).
Maestra kastillana izaten zan.
Albeniz 23.