1.
(Lar Sup→H).
"Gastarse"
Lar Sup.
2.
Distinguirse.
Yakidi zeatzetan bakarrik nortu izan zan gizon bat izan bazan etzan arritzekoa izango ori.
"Sólo se hubiese distinguido"
.
Zink Crit 82.
3.
Personificar.
Goia, mendi-gallurrak, bideko zernaitxoak, basoa, elur-ondarrak: laburki begiragarri oro, nortu ta eraski olertsuez mamitu zitzaizkidan.
Ldi IL 29.
Iñork ezin dezake beregan nortu besteren zorion-bearra. Nortu egiten du beti, ordea, maiteminduak.
(Interpr?).
Txill Let 95.
Denok nortu dugu zerua bein baño geiagotan.
(Interpr?).
Ib. 100.
Bururakizunok nola zertu ta nortu zitzakean Platon-ek?
Zait Plat 100.
[Pastoralean] batzutan nortzen ere dituzte Zuzentasuna, Bakea, Egia, Urrikalmena.
Lf ( in
Casve SGrazi 8
).
Lizardik berak, esanak esan, alderantziz jokatu zuen lirikan bertan izaki bizigabeak bizten eta "nortzen" saiatu zenean.
MIH 264.
Zerak nortzean.
MEIG VI 182.