1.
(Vc ap. A; Añ, Izt 39v, H).
Regocijo, placer; diversión.
"Fiesta, regocijo"
, "holganza", "diversiones", "alegría" Añ.
"Distracción, recreación"
A.
Nolako nasai aldiak, ta biotzeko olgura ta askatutasunak!
Mg CC 226.
Goguan artu baga nekezari gaixuen lan ta lorrak, zeintzuben izerdijaz daruen bizitza olgura ta gozo andikua.
Mg PAb 152.
Lurreko ondasun uts ta olgura azalezkoetan josi ez daidan biotza.
Añ
EL1
203s.
Ez joan arako pozkari, olgura ta gozotasuna asmetan dozun lekura.
Ib. 56.
O olgura guztien Jauna!
Ib. 163.
Alaintxe zuk, Fernando, / emen sartubagaz, / España bete dozu / olgura andijagaz.
FrantzesB II 30.
Ze olgura! Ze gozatasun! Ze poza eztau arzen Kristinau baten bijotzak Marija bere ezpanakaz esanagaz.
Astar II 273.
Gastetan dabee daukena baño geijago [...] banidadia batetik, olgura eta jolasa bestetik.
Ib. 90.
Ez eutsuzan garratztuten zeure olgura eta zeure jan edanik gozuenak?
Ib. 224.
Satanasek eukala / nunbait olgurea, / burlaz eskondu aleban / lenengo agurea.
Azc PB 138.
2.
(V-gip ap. Elexp Berg
; H).
Holgura.
"Dícese que lo tiene una pieza cuando está sujeta flojamente. Bizikletian pedalak olgura demasa dauka
"
Elexp Berg.
3.
"(V), buen humor y persona festiva"
A Morf 200.
OLGURA-EGUN.
"Assueto en los estudios, josta edo olgura eguna" Añ.
OLGURAN.
Divirtiéndose; a gusto.
Arraña olguran dagoanean, janari dakionean eta bere ustez obeto dagoanean, atxitzen dau arrantzalleak.
Añ
GGero
53.
Danzan ta olguran ez ibilteaz.
Ib. 133.
(Fig.).
Zirri-marran urak, errixuko basak olguran.
(V-m).
EZBB
II 144.