1.
(V-oroz-m-gip)
Ref.:
A;
A Apend;
Iz
ArOñ
.
Persona que mira indiscretamente; curioso, indiscreto.
"Espantajo. Arranpaloaren moduan begira ago? (V-m), ¿estás mirando como un espantajo?. Sin embargo los mismos que conservan esta comparación ignoran lo que es arranpalo
"
A.
"
Arranpaloa lez begira (V-oroz)"
A Apend. "Que divulga los defectos que sorprende, difamador. [...]. Arranpalua letxe beira, mirando descaradamente una cosa que no se debe" Iz ArOñ. v. infra BEGI-ARRANPALO.
2.
"(V-ger-arr-oroz-m), orgulloso"
A.
"Persona ruidosa y mandona"
Iz ArOñ.
.
3.
"(V-ple-oroz-m), bullanguero"
A.
4.
Saliente, que sobresale.
"
Arranpalo, erderazko 'saliente', frantzesen 'en vedette'"
A Ardi voc.
Beizama-gaineko Urdanpiletatik arranpalo agertzen omen da gure elizatxo txirrin-berri, txukun au.
A Ardi 43s.
5.
"Demontre, demonioa. Baldekara esnia bota jostak. Txal arranpalua!
"
Elexp Berg. Probable cruce con arrano, arrano-pola.
.
6.
"Saliente de una casa (V-gip)"
A Apend.
.
7.
arranbalo.
"(V-ple), alboroto" A.
BEGI-ARRANPALO (V-m-gip).
Ref.: A Apend; Iz ArOñ. Curioso, entrometido, indiscreto. "Begi arranpalo, ojos grandes. Es más que agozabal, que alborota con lo que es y no es" Iz ArOñ. Azkue traduce "de ojos saltones", relacionándolo tal vez con el sdo. de 'saliente'.
A mutil anka luze / Begi arranpalo.
(Canc. pop.).
DRA
.
Agura pipa-luze, begi arranpalo, tabernara juan eta negarrez ei dao.
Iz
ArOñ
(s.v. agura
).