1.
(G-to, AN-larr ap. A Morf
).
Aspecto, apariencia.
"
Kuntza txarreko gizona da ori, es de mala traza ese hombre"
A Morf 71.
Alkandora kuntza ederreko beso ugariak.
Izt D 22.
Eta [itz neurtu] beren gai ta kuntza berak garbi agertzen digute berri-berriyak eta Iztueta berarenak dirala.
LzM EEs
1912, 96.
Beste antz bat, beste kuntza ta arpegikerea ta jantzia darakuse zugatzak.
Erkiag BatB 166.
2.
(kh- H, que cita a Laph).Estirpe (?).
Harriet, que lo relaciona con khuna, traduce "berceau, lieu de naissance".
Loiolatarrek jakin zezaten gehiago ohoratzen zituela eskalearen saindutasunak beren khuntza zahar eta ontasun guziek baino.
Laph 158.
3.
"
Kuntza galdu, perder el buen temple (la tierra). Kuntza edarreko orbela damakigu, llevamos hojarasca recogida en su punto y sazón. Kuntza dae, están bien y a gusto (las vacas en una sombra)"
Iz To.