(V-gip ap. Elexp Berg
)
Interj., euf. de arraio. v. arraie, arrane, arrano
(2)
.
ARRAINOTAN.
Interj., euf. de ARRAIOTAN. "Interjección que denota extrañeza y contrariedad, pero que se pronuncia sin gran gesto de enfado. Arraiñotan! Oilluak ein dabe langintzia letxuga artian" Elexp Berg. "Goiz etxera etortzekotan ziñaten baiña, arraiñotan! saiatu zate nunbaitten" Ib. "Gure amari arraiñotan entzun izan diot eta aitari arraixua" Ib.
ARRAINOAN.
Interj., euf. de ARRAIOTAN.
Arrainuan atsoa, etzegon gaizki! Gosari orri laguntzeko, zer bazkari-modu ez ote den egiten?
Ataño
TxanKan
157s.