(
-du Lcc),
pregoitu (
Lar,
Añ,
Dv (G)),
preguatu.
Pregonar; decir a voces, hacer saber gritando.
Zeñak pregonaetan eben Narbaezek aen kontra emun eben sentenziea.
Lazarraga A, 1153v.
Gari lindo au saltzeagatik / dabilla karriketan, / eta eros drazogun gatik / pregonatzen du onlatan.
Elizalde 149ss.
Bear duzue pregonatu zuen errian nola anulatzen den zuen sentenzia.
MRos 11.1r.
Len bear duzu kasatu zure zentenziak eta preguatu.
Ib. 16.1v.
Eztá orgátik utzi beár lége óna [pregonari] ark pregonátua.
LE Urt (ms.) 25r.
Auzora juanta pregonatzen du: / erua daukat senarra.
Xe 274.
Gaur pregonatu bear dezu nola nere etxean jarri degun buzoia
.
Urruz Ezale
1899, 12b.
Gora Leaburu, munduko urixkarik politena, aldarri egin (pregonatu) zuen.
A Ardi 70s.
Pregonatu ta defendituak / publikuaren nasiyak, / onra obia erakutsi du / arratsaldian asiyak.
EusJok 94.
+
pregunatu.
(Fig.).
[Bestidurak] ikusten zaituzteneki pregonatzen diozute nor zaren.
FamInst
860.
Hala pregunatu zen bakhotxak bere baithan orduraino iduki zuen goarpea.
"Divulgué"
.
Birjin
327.
Bere begi ederrak [...] anima aundi baten izatea pregoitzen zuten.
Muj RIEV
1907, 207.