1.
kraas-kraas.
(Onomat. del graznido).
Cf. LE Urt 73v: Noiz arteo? Biár biár, kras kras, otsorraiarén kántua.
Odei-aldean erroiak kras-kras
.
Ag AL 105.
Zuk gero diñozu ta beleak kraas kraas.
EgutAr 13-3-1959 (ap. DRA
).
2.
(Onomat. del ruido de cortar).
Zuen mingañak izan baziran guraizak, kras... kras... ederki ebakiko zuten oialik lodiena-re.
Urruz Ezale
1897, 307b.
3.
(Onomat. del crujido de dientes).
Ekaitz izugarri bat: ortzak kras-kras egiten ziraten.
Herr 2-12-1965, 4.