1.
(
iduk- Lar,
Dv,
H),
eukitzale (
Lar,
Añ),
idukitzaile (
Urt I 44,
Lar).
(El) que mantiene, conserva, tiene, sostiene, etc. "Absconsor [...] sekretu idukitzáillea" Urt I 44.
"Tenedor"
Lar, Añ.
"
Idukitzaile, celui qui tient, détient"
Dv.
v. edukile.
Hagoan idukitzaillea.
EZ Man II 191.
Lurrean Iainkoaren lekuaren edukitzaillea eta haren egiazko Bikarioa.
Mat 68.
Hitz emanen edükile.
Bp I 49.
Ba-dezu nonbait zuk zere Jangoiko idukitzalle, erne, onari adiña zor diozunik?
Mb OtGai I 115.
Eleizea dalako euren [Sakramentuen] eukitzallea.
Itz Azald 123.
Oroikarri askotan ikusi ditut murru eukitzailleak eta beste lan batzuk Aita Santuen aginduz egiñak iausi ez daitezen ekida zarrak.
Ag Ioan 219.
Ttipia izanagatik / Azkarra jolia, / Aizpa bide zuen / Idukitzailia.
LuzKant 95.
Jainkoa orobat da gure egilea, gure bizirik idukitzalea.Dh 309.
"Topador en el juego, idukitzallea
"
Lar.
Cf. eduki
(I, 6).
2.
eukitzale.
Tenedor (instrumento de mesa).
Arrotu ezazu arraultz zuringoa, eukitzale edo tenedore batez.
ArgiEA 12-6-1921, 1.