1.
(Dv),
erresalba.
Reserva; excepción.
v. erreserbu.
Deusek eziñ aldaratu izan ditu hetarik; atxeki izan daroe erresalbarik eta gordeketarik gabe.
He Phil 537.
Zenbatenaz baita osoagoa eta erresalba gabea, hanbatenaz gehiago ohoratzen du.
Mih 70.
Leialtasun bera, amodio erresalba gabeko bera.
Ib. 15.
Nihori eta nihoiz ez ematea nolanahiko den erresalbu eta pribilejiorik.
Revol 119.
Higitzen eta bizi diren guziak izanen dira zuen hazkurri. [...] Erresalbu egiten dut ez dezazuen jan haragia odolarekin.
Dv Gen 9, 3.
Ez dut ikusten aldamenean, ezta urrutixeago ere, hartzekodunei zor zaizkien erresalbu eta salbuespenak salbu, halako jakite, jakinduri eta jakiunde espantagarririk.
MEIG VII 27.
2.
Reserva, provisión.
Guk orduan behar ginuen, etxeko erresalbuarendako, urde bat ederra.
Larre ArtzainE 100.