1.
(Dv→A),
hilerazle (S ap. Lrq),
hilerazile,
hilarazta(i)le,
hilarazitzaile (Urt III 101). "Celui qui fait tuer, qui fait mourir"Dv.
Bere hil eraziliak othoitü zütian hoñez gora ezar lezen [kürütxian]. Bp II 122 (125 hil erazile).
Zure egiazko hil-arazleak eta borredoak izan dire mundu guziko [...] bekhatuak. Dh 485.
Ez da ospitalerik, ez eta barberik / sendatu behar orde hilaraztalerik!HbMonteB(ap. DRA
).
Han ziren enperadore khiristien eskerniazale eta hilerazliak. IpApoc 14, 8n.
Danton izan zen [...] sei mila presuna masakratuak izan ziren hil-araztale prinzipala. ElsbFram 105.
[Jesusek] bere hilaraztailentzat egin zuen othoitza. JnnBihotz 112.
Giristino hilaraztailei <hila-haztailei> begitharterik hoberena egin zioten. Prop 1895, 100s.
(en DRA encontramos, tomando como fuente este ej., la entrada haztaile)
azpiadiera-1.1
Lür hezeak kaltekor dira: üdan idortzen direnak aldiz, hilerazle."Mortels."ArchGram 121.
azpiadiera-1.2
"(S), qui fait [...] éteindre"Lrq.
sense-2
2.illerazle (Lar, Añ). "Austero, mortificado, hildurakiña, bere buruaren illerazlea" Lar (Añ bere buruaz illerazlea).