irauntzaile
(El) que hace mantener, conservar.
Cf. 2 iraule. v. iraunarazle.
Gauza guzien yaubea, zeru lurren egillea eta irauntzallea.
Añ
EL2
117 (
EL1 109 gordetzallea
).
Egiyaren maisua da, [...] debozioaren irauntzallea, negarren sortzallea.
Echve Imit 373.