irritu
1.
(O-SP 230→SP, H).
Mostrar (los dientes), entreabrir la boca.
Hortzak hirriturik, irriz, beha zegokan.
Ax 343 (V 228).
Hortzak irriturik, egin zidan agurra.
Arti MaldanB 209.
2.
(O-SP 230→SP, Dv, A; h- O-SP 230, SP, H).
Rajarse, agrietarse.
Lur idor bat, alde guzietarik irritua eta arraillatua.
SP Phil 487 (He 494 irrikatua).
Pareta zahar, arrallatu eta hirrituak.
ES 97.
3.
"
Goseak irriturik, accablé par une grande faim"
O-SP 230
(→)
SP, A.
Gormantak egarsu eta gose handiz irrituko dira.
SP Imit I 24, 3.
Goseak hirritua baliz bezala.
SP Phil 389 (He 394 hirrikatua).
4.
"
Hotzez irriturik, transi de froid"
O-SP 230
(→)
SP, A.
Ermitau debozionetsu bat zirzildurik eta hotzez hirriturik.
SP Phil 215 (He 216 ikharatua).