isilkor
1.
(
Lar),
ixilkor (
Añ,
H).
Silencioso; taciturno.
"Callado"
Lar.
"Taciturno"
Lar, Añ.
An izan zan, Tenploan bezela, isilkorra ta umilla, bakartade ta orazio zalea.
Ag Serm 299.
Gau bat tristea eta isillkorra.
Otag EE
1881b, 113.
Aien parrea, batez ere bi lekaime isilkor aiena.
A Ardi 83.
ixilkor (S).
"Que l'on fait taire aisément"
Lrq.
2.
Secreto, oculto.
Indar ixilkor batek batzen dauz goguak.
"Misteriosa"
.
Laux BBa 44.