1.
(A, H),
muskartu (V-ger ap. A). "Prendre de l'humeur, se montrer hostile, prêt à s'en prendre à quelqu'un. Erantzute ttipiena egiten bazaio, berehala muskertzen da
"H.
"
Muskartu, dar frente", "oponerse" A. Zerbeit elhe txar gutaz erraten badute, gu orduan muskertzen, zer-nahiren erraten hasten. DihMarH 412 (ap. DRA).
Bainan, den mendreneko nahigabe, ezbaian [...], han gaude osoki muskertuak, sagarroien pare bilhakaturik!EtchebMGaric 134.
sense-2
2.Verdear. Soroko artoak, eguzkiya xurrupatuz ostoak muskertzen zaizkiola, goraka, etengabe egin du. Egan 1956 (3-4), 110.