- Ayuda

*: Reemplazar uno o más caracteres
(mendi*, aba*za, *mendi)

?: Reemplazar un solo caracter
(oihan?, e?titxu, ?adriano)

Eleizalde - Deiturak - EODA

Eleizalde

Eleizalde (es), Leizalde (es)
    Normativización:
    publicación de la Comisión 
  • eleizalde, luis eleizalde'ren - (1926) ETX.EEI , Euskera III-IV (1926), 85. or. (eta 1. oharra)
    (...)
    Batzuek Eleizalde zanak amaitu gabe utzi zuen bildumatik artuak dira (1.- Ikusi LUIS ELEIZALDE'ren lana, Listas alfabéticas de voces toponomásticas vascas izendatua, Revue Internationale des Etudes Basques'en 1922'ko 2, 3 eta 5 gaŕen zenbakietan eta 1923'ko guztietan ageŕtua). Zoritxaŕez lasteŕegi il zitzaigun Bergara'ko seme ospatsu, buruargi, biotz-aundi, euskaltzale zintzo ura
    (...)

    Qué: Euskaltzalea
    Dónde: Bergara
    Origen: ETX.EEI

  • leizalde - (1953 [1997]) M.AV , 406 (33)
    (...)
    406. paragrafoa.- leize (*lize), leze «sima»: Leiceaga (Líceaga), Leici (Leicigoyena); Leiza (Leiçagoyen. Leizabarrena), Leizalde (Leijalde), Leizaola (Lizola), Leizaur (Lizaur, Lizaurzabal); Lecea (Goicolegea), Leceta (Leçaeta, 1350); Lizaso (Lizasoain). Lizaso lo traduce G. Bähr (Baskisch und Iberisch, 38) por «fresneda», derivándolo por tanto de lizar. En varios de estos apellidos podrían verse también compuestos de el(é)iza «iglesia». Cf. Lexaburu. Lizaso me parece muy poco claro. Se podría pensar en *leiza-baso, si se conocieran grafías con vocal geminada. Top. Leçaundoa, Irache 1283. 33. paragrafoa.- alde, «lado» «región» (roñe. sul. alt(h)e). Aldabelde (con -alde también como suf.; Aldabaldetrecu, etc.), Aldabe (Aldape, Althabe), Aldaco, Aldaeta (Aldeta), Aldaiturriaga, Aldalur, Aldanondo, Aldaola, Aldari, Aldasoro, Alday (Aldaiburu), Aldazabal; Aldecoa, Aldecogaray, Aldeiturriaga (Aldaturriaga). Su der. aldatz «cuesta» en Aldaz. Es muy usado también como sufijo: Arralde, Beralde, Goyalde, Mabiasalde, Mendialdea, Sagarralde, Zubialde, etc. Añádase Aldasolo (Vizcaya, 1575). No hay tal aldatz «cuesta»: los testimonios antiguos apuntan inconfundiblemente a aldeas, con -ts. Las dos primeras ediciones de esta obra adolecen, en cuanto al léxico, de una excesiva dependencia del Diccionario de Azkue, no contrastado con sus fuentes.
    (...)

    Qué:
    Dónde:
    Origen: M.AV

  • eleizalde - (1953 [1997]) M.AV , 202 (33)
    (...)
    202. paragrafoa.- el(e)iza, elexa «iglesia»: Eleizalde, Eleizondo (Eleiztondo); Elecea, Elejaga, Elejalde, Elespe, Elexpuru, Elexpide, Elezgaray; Eliçaondo (Pamplona, 1350), Elízabeitia, Elizaga (Elissague, Lissague), Elizagarate, Elizagaray (Elissagaray), Elizalde (Elissalde. Elissalt), Elizaran (Lizaran), Elizazu, Elizondo, Elizpuru; Elichabe; Elissamburu, con nasal que puede no ser el suf. de genitivo (elizaren «de la iglesia»). En el ap. aezcoano Elizari tenemos elizari «pórtico» (Azkue, Aezkera, 117), de *eliza-iri, con pérdida disimilatoria de la primera i del suf. como atari «portal, atrio» (de *ata-iri «proximidad de la puerta»): cf. el top. del Aralar que a vulgaris apellatur Eçquiasso Atairia (1054-1076). Probablemente proceden de el(e)iza, con pérdida de la vocal inicial, los apellidos navarros medievales Leyçalde, Liçauerria (Liçabarría), Liçagorria (v. 406). Top. Elizagorria, Liza / Liçagorria, en Iranzu, hoy Lazagurría. Ap. Elizacoechea. 33. paragrafoa.- alde, «lado» «región» (roñe. sul. alt(h)e). Aldabelde (con -alde también como suf.; Aldabaldetrecu, etc.), Aldabe (Aldape, Althabe), Aldaco, Aldaeta (Aldeta), Aldaiturriaga, Aldalur, Aldanondo, Aldaola, Aldari, Aldasoro, Alday (Aldaiburu), Aldazabal; Aldecoa, Aldecogaray, Aldeiturriaga (Aldaturriaga). Su der. aldatz «cuesta» en Aldaz. Es muy usado también como sufijo: Arralde, Beralde, Goyalde, Mabiasalde, Mendialdea, Sagarralde, Zubialde, etc. Añádase Aldasolo (Vizcaya, 1575). No hay tal aldatz «cuesta»: los testimonios antiguos apuntan inconfundiblemente a aldeas, con -ts. Las dos primeras ediciones de esta obra adolecen, en cuanto al léxico, de una excesiva dependencia del Diccionario de Azkue, no contrastado con sus fuentes.
    (...)

    Qué:
    Dónde:
    Origen: M.AV

  • elejalde v. eleizalde - (1953 [1997]) M.AV , [202 (33)]
    (...)
    202. paragrafoa.- el(e)iza, elexa «iglesia»: Eleizalde, Eleizondo (Eleiztondo); Elecea, Elejaga, Elejalde, Elespe, Elexpuru, Elexpide, Elezgaray; Eliçaondo (Pamplona, 1350), Elízabeitia, Elizaga (Elissague, Lissague), Elizagarate, Elizagaray (Elissagaray), Elizalde (Elissalde. Elissalt), Elizaran (Lizaran), Elizazu, Elizondo, Elizpuru; Elichabe; Elissamburu, con nasal que puede no ser el suf. de genitivo (elizaren «de la iglesia»). En el ap. aezcoano Elizari tenemos elizari «pórtico» (Azkue, Aezkera, 117), de *eliza-iri, con pérdida disimilatoria de la primera i del suf. como atari «portal, atrio» (de *ata-iri «proximidad de la puerta»): cf. el top. del Aralar que a vulgaris apellatur Eçquiasso Atairia (1054-1076). Probablemente proceden de el(e)iza, con pérdida de la vocal inicial, los apellidos navarros medievales Leyçalde, Liçauerria (Liçabarría), Liçagorria (v. 406). Top. Elizagorria, Liza / Liçagorria, en Iranzu, hoy Lazagurría. Ap. Elizacoechea. 33. paragrafoa.- alde, «lado» «región» (roñe. sul. alt(h)e). Aldabelde (con -alde también como suf.; Aldabaldetrecu, etc.), Aldabe (Aldape, Althabe), Aldaco, Aldaeta (Aldeta), Aldaiturriaga, Aldalur, Aldanondo, Aldaola, Aldari, Aldasoro, Alday (Aldaiburu), Aldazabal; Aldecoa, Aldecogaray, Aldeiturriaga (Aldaturriaga). Su der. aldatz «cuesta» en Aldaz. Es muy usado también como sufijo: Arralde, Beralde, Goyalde, Mabiasalde, Mendialdea, Sagarralde, Zubialde, etc. Añádase Aldasolo (Vizcaya, 1575). No hay tal aldatz «cuesta»: los testimonios antiguos apuntan inconfundiblemente a aldeas, con -ts. Las dos primeras ediciones de esta obra adolecen, en cuanto al léxico, de una excesiva dependencia del Diccionario de Azkue, no contrastado con sus fuentes.
    (...)

    Qué:
    Dónde:
    Origen: M.AV

  • elissalde, elissalt v. eleizalde - (1953 [1997]) M.AV , [202 (33)]
    (...)
    202. paragrafoa.- el(e)iza, elexa «iglesia»: Eleizalde, Eleizondo (Eleiztondo); Elecea, Elejaga, Elejalde, Elespe, Elexpuru, Elexpide, Elezgaray; Eliçaondo (Pamplona, 1350), Elízabeitia, Elizaga (Elissague, Lissague), Elizagarate, Elizagaray (Elissagaray), Elizalde (Elissalde. Elissalt), Elizaran (Lizaran), Elizazu, Elizondo, Elizpuru; Elichabe; Elissamburu, con nasal que puede no ser el suf. de genitivo (elizaren «de la iglesia»). En el ap. aezcoano Elizari tenemos elizari «pórtico» (Azkue, Aezkera, 117), de *eliza-iri, con pérdida disimilatoria de la primera i del suf. como atari «portal, atrio» (de *ata-iri «proximidad de la puerta»): cf. el top. del Aralar que a vulgaris apellatur Eçquiasso Atairia (1054-1076). Probablemente proceden de el(e)iza, con pérdida de la vocal inicial, los apellidos navarros medievales Leyçalde, Liçauerria (Liçabarría), Liçagorria (v. 406). Top. Elizagorria, Liza / Liçagorria, en Iranzu, hoy Lazagurría. Ap. Elizacoechea. 33. paragrafoa.- alde, «lado» «región» (roñe. sul. alt(h)e). Aldabelde (con -alde también como suf.; Aldabaldetrecu, etc.), Aldabe (Aldape, Althabe), Aldaco, Aldaeta (Aldeta), Aldaiturriaga, Aldalur, Aldanondo, Aldaola, Aldari, Aldasoro, Alday (Aldaiburu), Aldazabal; Aldecoa, Aldecogaray, Aldeiturriaga (Aldaturriaga). Su der. aldatz «cuesta» en Aldaz. Es muy usado también como sufijo: Arralde, Beralde, Goyalde, Mabiasalde, Mendialdea, Sagarralde, Zubialde, etc. Añádase Aldasolo (Vizcaya, 1575). No hay tal aldatz «cuesta»: los testimonios antiguos apuntan inconfundiblemente a aldeas, con -ts. Las dos primeras ediciones de esta obra adolecen, en cuanto al léxico, de una excesiva dependencia del Diccionario de Azkue, no contrastado con sus fuentes.
    (...)

    Qué:
    Dónde:
    Origen: M.AV

  • elizalde v. eleizalde - (1953 [1997]) M.AV , [202 (33)]
    (...)
    202. paragrafoa.- el(e)iza, elexa «iglesia»: Eleizalde, Eleizondo (Eleiztondo); Elecea, Elejaga, Elejalde, Elespe, Elexpuru, Elexpide, Elezgaray; Eliçaondo (Pamplona, 1350), Elízabeitia, Elizaga (Elissague, Lissague), Elizagarate, Elizagaray (Elissagaray), Elizalde (Elissalde. Elissalt), Elizaran (Lizaran), Elizazu, Elizondo, Elizpuru; Elichabe; Elissamburu, con nasal que puede no ser el suf. de genitivo (elizaren «de la iglesia»). En el ap. aezcoano Elizari tenemos elizari «pórtico» (Azkue, Aezkera, 117), de *eliza-iri, con pérdida disimilatoria de la primera i del suf. como atari «portal, atrio» (de *ata-iri «proximidad de la puerta»): cf. el top. del Aralar que a vulgaris apellatur Eçquiasso Atairia (1054-1076). Probablemente proceden de el(e)iza, con pérdida de la vocal inicial, los apellidos navarros medievales Leyçalde, Liçauerria (Liçabarría), Liçagorria (v. 406). Top. Elizagorria, Liza / Liçagorria, en Iranzu, hoy Lazagurría. Ap. Elizacoechea. 33. paragrafoa.- alde, «lado» «región» (roñe. sul. alt(h)e). Aldabelde (con -alde también como suf.; Aldabaldetrecu, etc.), Aldabe (Aldape, Althabe), Aldaco, Aldaeta (Aldeta), Aldaiturriaga, Aldalur, Aldanondo, Aldaola, Aldari, Aldasoro, Alday (Aldaiburu), Aldazabal; Aldecoa, Aldecogaray, Aldeiturriaga (Aldaturriaga). Su der. aldatz «cuesta» en Aldaz. Es muy usado también como sufijo: Arralde, Beralde, Goyalde, Mabiasalde, Mendialdea, Sagarralde, Zubialde, etc. Añádase Aldasolo (Vizcaya, 1575). No hay tal aldatz «cuesta»: los testimonios antiguos apuntan inconfundiblemente a aldeas, con -ts. Las dos primeras ediciones de esta obra adolecen, en cuanto al léxico, de una excesiva dependencia del Diccionario de Azkue, no contrastado con sus fuentes.
    (...)

    Qué:
    Dónde:
    Origen: M.AV

  • eleizalde - (1956) M.IFOV , 176. or.
    (...)
    Los diptongos ai, ei son más inestables y se intercambian con alguna frecuencia; no es rara tampoco su alternancia con a, e y, sobre todo, i: [...] ap. Eleizalde, vizc. Elejalde (Elexalde); Elizondo (Nav.), Elizalde (barrio de Oyarzun, Guip.). Vasc. el(e)iza, elexa “iglesia”
    (...)

    Qué: Deitura
    Dónde:
    Origen: M.IFOV

  • eleizalde - (1966-1973 [2005]) IÑ.SATR.PV , 106. or.
    (...)
    Deitura
    (...)

    Qué:
    Dónde:
    Origen: IÑ.SATR.PV

  • eleizalde: eleizalde - (1998) GOR.DEIT , 128

    Qué: Deitura
    Dónde: --
    Origen: GOR.DEIT

  • leizalde: eleizalde - (1998) GOR.DEIT , 197

    Qué: Deitura
    Dónde: --
    Origen: GOR.DEIT

Sede principal

  • B
  • BIZKAIA
  • Plaza Barria, 15.
    48005 BILBO
  • +34 944 15 81 55
  • info@euskaltzaindia.eus

Centro de Investigación

  • V
  • LUIS VILLASANTE
  • Tolare baserria. Almortza bidea, 6.
    20018 DONOSTIA
  • +34 943 42 80 50
  • donostiaordez@euskaltzaindia.eus

Sedes

  • A
  • ARABA
  • Gaztelako atea, 54
    01007 GASTEIZ
  • +34 945 23 36 48
  • gasteizordez@euskaltzaindia.eus
  • G
  • GIPUZKOA
  • Tolare baserria. Almortza bidea, 6
    20018 DONOSTIA
  • +34 943 42 80 50
  • donostiaordez@euskaltzaindia.eus
  • N
  • NAFARROA
  • Oliveto Kondea, 2, 2. solairua
    31002 IRUÑEA
  • +34 948 22 34 71
  • nafarroaordez@euskaltzaindia.eus

Asociación

  • I
  • IPAR EUSKAL HERRIA
  • Gaztelu Berria. 15, Paul Bert plaza.
    64100 BAIONA
  • +33 (0)559 25 64 26
  • +33 (0)559 59 45 59
  • baionaordez@euskaltzaindia.eus
  • Euskaltzaindia - Real Academia de la Lengua Vasca - Académie de la Langue Basque
  • Plaza Barria, 15. 48005 BILBO
  • +34 944 158 155
  • info@euskaltzaindia.eus
z-library z-lib project
© 2015 Your Company. All Rights Reserved. Designed By JoomShaper