Belén (es)

Palestinako Betleem herri-izenaren aldaera, Jesu Kristo bertan jaio zelako mundu osoan ezaguna. Sorlekuaren gainean IV. mendean eraiki zuten elizako kultuaz katoliko erromatarrak, grekoak eta armeniarrak arduratzen dira orain, aldizka. Etimologikoki 'ogiaren etxea' esan nahi bide du Beth-lehem-ek. Aldaerak: Aterbe eta Ostatxu.

Erdi Aroko izena; Artaxoan (Nafarroa) Maria Velita ageri da, 1330ean. Ikus Bilitu.

Belona (es), Bellone (fr), Bellona (en), Bellona (la)

• 82. araua: Grezia eta Erromako pertsonaia mitologikoak (2014 [1998])

Oinarritzat beltza adjektiboa hartuta moldatu den izen berria, Sabin Aranaren bideko -ne atzizkia erabiliaz.

Venancia (es), Venance (fr)

Sorburu uenans, uenantis 'ehiztaria' hitzean duen latineko Venantius kristau izenetik dator. III. mendeko Benantziok iturria sorrarazi zuen bere hiltzaileen egarria berdintzeko. Poitiers (Frantzia) hiriko apezpiku izandako San Benantzio bidaiarien patroia da, eta laguntza batez ere mendian norbait erortzen denean eskatzen zaio.

Deun-ixendegi euzkotarra (Arana eta Eleizalde, 1910) lanean Bernartiñe proposatutako gaztelaniazko Bernardinoren baliokide femeninotzat, baina sustraitu dena Bernardiñe aldaera da. Izena italierazko Bernardinotik dator, zein germaniar etorkia duen Bernard izenaren txikigarria baita.

Beñat izenaren emakumezkoentzako ordaina, XX. mendearen bigarren erdian Deun-ixendegi euzkotarra (Arana eta Eleizalde, 1910) laneko izenekiko (Keltse 'Celsa' edo Dare 'Daría') analogiaz sortua. Ikus Beñat.