kaila
1.
(-ill- V-gip),
kalla (V-gip)
Ref.:
A (kailla, kalla);
Iz
ArOñ
(káilla)
.
"Pedúnculo de fruta (FSeg)"
A.
"
Káilla, kállia, (el) pedúnculo de las cerezas, manzanas, hojas, etc."
Iz
ArOñ
.
2.
"El saliente que tiene la guadaña para sujetarla en el mango"
Iz
ArOñ
.
3.
kail.
"Ojo de la aguja" Ond Bac.
KALLADUN.
"Kállia, kalladunak, con pedúnculo" Iz ArOñ.
KALLA JO.
"Kállia jotxak ederki, bien le ha fastidiado. Kállia jotia, atzekaldia jotia, burla egitia" Iz ArOñ.