klin
1.
(Onomat. del croar).
v.
klauk.
Pozuko igelak! Krak, krak... klin, krak.
Bilbao IpuiB 245.
2.
(Onomat. del ruido de una campanilla).
Klin, klin, klin... egin zuan [...] kordoin bati tiratuz. --Arraiua! [...] hau ni deituteko da!
Osk Kurl 22.
3.
(Onomat. del choque de objetos).
Ohialezko sakel bat [...] klin klin egiten zuala entzunik [...] "Dirua xaukak ostera be?".
Osk Kurl 191.
KLIN-KLAN.
a)
(Onomat. del choque de objetos, del ruido del agua al chocar con algo).
Klin-klan arri-tartean uraren zaratea entzunaz. Echta EEs 1912, 195. Jarri dituzte brillak eta bola tiratuaz..., brillak jo ta klin klan bullaka botiaz. EgutTo 22-8-1926 (ap. DRA, s.v. brilla).
"(V, G), ruido de la cítola del molino" A Morf 405. v. klan-klan.
Batean errota, bestean ola / darabiltzan, klin, klan, joaz soñuak. Apaolaza EE 1889a, 501. Errota txikiak klin-klan (V). A EY IV 305.
b)
(Onomat. de la acción de beber). v. klink.
[Txikito] bat barik, iru ta lau be klin-klan, klin-klan, beingoan garbituten ebazan. Bilbao IpuiB 32. Klin-klan, klin-klan, orain txurrut bat, gero beste bat. Ib. 56 (v. tbn. 79).
KLIN-KLON.
a)
(Onomat. del croar). v. KLIK-KLOK.
Zapoak bezela itz egiten zuala, klin klon eta jin jau. Urruz Urz 14. Basarietako (lodazal) ugaziuen klin-klon, klin-klona baiño beste zaratarik etzan entzuten. Ag AL 61. Igeltxoak klin klon, klin klon, asi zuten [...] gau soñu berdin ta iraunkorra. Ag G 282.
b)
(Onomat. del ruido acompasado de un reloj, molino...).
Esna-erloju bat [...] ukaldi gogorragaitik ajola gutxi, klin-klon-klin-klon-klin-klon... egiten zuan oraino. Osk Kurl 153. Klin, klon, klin ta klon soiñuaz, / ekiok ik, bolu, gogor. Ker in Onaind MEOE 763.
KLIN-KLON-KLUN
(Onomat. del sonido de una campana).
Ezkillaren oiartzun, xapo / klin-klon-klun gozua...
E. Igartza
Olerti 1961, 104.