maldar
1.
(V-gip ap. Iz
ArOñ
; HeH Voc→A).
Cuesta, pendiente.
"
Malkharra, maldarra, aldapa, muinoa, ikhea
"
HeH Voc. v. 1 malda; 1 malkar.
.
Azari batek bezain ondo jakin bearko zun bidea maldar aietan; oztopo ederrik egin ere bai.
Or SCruz 27.
Maldar aietan bere burua / naiko lana du gelditzen.
"Por aquellas peñas abajo"
.
Or Eus 313.
Lepo, zango ta beso nekatuz / igo du bizkor maldarra.
"La penosa cuesta"
.
Ib. 299.
Maldar-erdiraño eldu ziranean, patsetan blai-eginda zijoazen atsanka ta lurrun-jario.
TAg Uzt 148.
Zutik egoteko ez diran maldar aietan, negarrez urtuko aiz, gizagaixo ori, txepetxa bezala.
Or QA 41.
2.
"
Maldar, divieso (V-land [?])"
A Apend.
MALDAR BEHERA.
Cuesta abajo.
Tximista bezela oldartuko da maldar-beera.
TAg Uzt 90.
Araxeago, negarka zijoan errekatxoa maldar-beera zokondo-zulora.
Ib. 269.
Pesta-aurren-egunetik maldar oro bêra / ardi bana dakarte artzaiek etxera.Or Eus 12.
MALDAR GORA.
Cuesta arriba.
Maldar-gora doa orain zalduna.
TAg GaGo 45.
Eskalea maldar gora atsanka dijoala.
TAg Uzt 239.
MALDAR GORAKO.
Que va cuesta arriba.
Maldar-gorako ibilli neketsuari.
TAg Uzt 90.