kiskal
1.
(V-arr-gip, G),
kiskail (AN, L, BN; H (+ -alla)),
kixkal,
kizkal (V, G, AN, BN),
kiskil (V-m, AN),
kizkil,
kixkel,
xixkail (H (+ -alla)),
xizkal (L)
Ref.:
A (kiskal, kiskail, kiskil, kizkal);
Lh (xizkal)
.
(Adj.).
Abrasado, achicharrado, calcinado (sentidos prop. y fig.).
"Surchauffé, trop grillé, trop rôti"
H.
"Calciné, brûlé"
Lh.
Ogiak ere bazuan / labeko faltia: / azala kixkala ta / barrua erre baia.
JanEd II 80.
Lekaro zabal lurraren gerri, / ondardi kixkal eriogarri.
Ldi BB 138.
[Joanes] esna zegoan, esna ta larri, bero ta kixkal.
Ag G 56.
Amatasuna maitasun gori ta kixkala da, ta maitasun gori-kixkala adore ta kemen iturburua.
EEs 1931, 28.
Zerumiñak yo niñun barne-muñetan, / yainko-egarri biziz aoa kixkal.
Gazt Egan
1951 (4), 29.
2.
kixkal
(V-gip ap. Iz ArOñ),
kiskail
(H (+ -alla)),
kaskail
(B ap. A; H),
xixkail
(H (+ -alla)). (Sust.). "La partie d'une chose qui est surchauffée, grillée, rôtie, jusqu'à un degré plus ou moins avancé de brûlure [...]. Ogiari, haragiari, sagarrari kiskaila khentzea, ôter la partie brûlée au pain, à la viande, à la pomme" H. "Kaskail, lo requemado" A. "Kixkála ausi, kendu, lo requemado (quitar la corteza quemada de una manzana, etc.)" Iz ArOñ.
KISKAL EGIN.
Abrasar.
Nik ireak [laztanak] naiago, oianeko Itzal, / ezpaitiñe egiten odola kixkal.
'Que no abrasan la sangre'
.
Ldi BB 124.
KISKAL-KISKAL EGIN.
v. kiskali.
KISKAL-KISKALIK.
Completamente abrasado, calcinado.
Ixioturik kiskal kiskalik garrak isten dauz, / larrak.
AB AmaE 447.
KISKAIL-URRIN (B ap. A),
KIZKIL-URRIN (B ap. A),
KIXKELURRIN
(B ap. Izeta BHizt). "Humillo o resabio que toman la leche, arroz u otras cosas cuando se requeman" A. "Kixkelurrine, olor a quemado. Hemen bada kixkelurrine. Zer erre da hemen! Hau kixkelurrine!" Izeta BHizt.