oheburu
1.
(
V-gip, S; H,
Foix),
ohaburu (
L, BN, S; H (oa-)),
ohapuru (
G; oa- Lar,
H),
oepuru (
H),
oiburu (
H),
oipuru (
H),
uepuru (
V-gip)
Ref.:
A (oapuru);
Lh (ohaburu);
Lrq;
Iz
ArOñ
(uepuru);
Elexp Berg (oe-buru)
.
Cabecera de la cama.
"Chevet"
Foix.
Aren oapuruan eserita zegoen andreak.
Ant Ezale
1897, 389b.
Iminten dogula [Kurutze Santua] geure bizilekuan, geure oeburuan.
Itz Azald 12.
Bere hortz benedikatuak, ongi garbiturik emaiten zituen ohe buruan.
Barb Sup 101.
Ohe-buruko argia pizturik utzi zuen.
Mde HaurB 57.
Medikuori oeburuan jarrita.
SM Zirik 52.
Ohe buruan jartzen da [xoria] eta kantuz hasten.
JEtchep 25.
Ikhus zitaken aphezpikua [...] erien eta ezinduen ohapuruetan.
GAlm 1962, 34.
(ap. DRA)
ogeburu.
Baña, il-oge-buruan dakust / gotzon bat geure pozgarri.
Enb 35.
2.
Almohada.
Erroman ere airean zuten etzantza, bainan bi ohebururekin, batto buruan, bertze[a] zangoetan.
GAlm 1956, 18.
3.
(Uso adv.).
Zer gerta ere, lotarakoan, / utzi zula oaburu.
"Bajo su almohada"
.
Or Eus 343.