oheburuko
1.
(oe- PMuj),
ohaburuko (BN ap. Lh
; Lar).
"Cabezal, colchoncillo largo y angosto en que duermen los labradores"
Lar.
"Natte de berger"
Lh.
2.
(PMuj),
ohaburuko (Lh).
Almohada.
"
Oeburuko azal, funda de almohada"
PMuj.
Lurtatu zuten Eliz berean, oa-buruko bat azpian ta oial txuri bat aurpegian ezartzen ziotela.
Mb IArg II 301.
Bata larruzko ikurdiarekin estalia, bestea oaburukoarekin.
(Quijote IX).
Anab RIEV
1928, 610 (AIr ib. 603 burko, Or RIEV 1929, 8 bururko).