beragarri
(
Hb,
Dv).
(Lo) que ablanda (sentidos prop. y fig.).
"Émollient, propre à amollir"
Dv.
Ez al zitekean biotz-bera izan, edo-ta, ez al lirake zenbait gauza biotz aren beragarri?
Anab Poli 19.
T'elorri inguruan, / lotuta lez, nauka / zerbait beragarrik.
"Como preso de un misterio que me enternece y sacude"
.
Gand Elorri 32.
Atenuante.
Gañeratzen du ondoren aitak zigorrari beragarri bat billatu nairik.
Etxde AlosT 29.
Beragarri guziak billatzen saiatu zan ezkontza-nahasleen errua gutxiesteko.
Etxde JJ 176.
BELLAGARRI
(Forma con palat. expresiva). "Beillagarri (R), conmovedor. Bereter korrek biotza andi-arazten daikugu bere sermoneki, beillagarri da" A (la -i- se debe sin duda a reconstrucción del lexicógrafo).