kalbotu
(Chaho).
(Hacer) encalvecer.
Gaztênak zuri guztiak / ta zarrak ulle baltzak / eurrez ideki eutsezan, / orren ondo eze kalboturik / gerora imin ebeen.
Zav Fab RIEV 1907, 539.
Bi begiak ubeldurik, burua ere kalboturik.
Prot 69.
Berrogei urterako zalako kalbotu, / bizar zuri utsagaz egin da geratu.
AB AmaE 233.
Martiñ legetxe, zeiñ Marta kalbotu.
Ib. 237.
Berrogei urtera nua, / buru dana kalbotuta.
EusJok 40.
Gure Jainkuak nere partetik / danak kalbotu ditzala.
Auspoa 107, 113.
Gizonak kalbotu ta / astoak urdindu.
Insausti 140.