kalekume
kale-ume (G-azp ap. ZestErret
).
Habitante de la ciudad o población (en oposición a baserritar).
v. kaletar.
Tifo, gizon biotz onekua, etzan kale-umia.
Bv AsL 145.
Bego kalea kale-kumeentzat!
Mok 10.
Makiña bat parre egin oi du mendiko jendeak, gai auetan kalekumeok oi degun ezjakiñaren kontura.
NEtx LBB 20.
Ai, lengo jai zar aien usai betea! Gerora "jaierdi" biurtu ziranak!... eta gaur, kalekumeontzat "astegun buruzuri" geldituak!
Ib. 119.
Bi kale-ume azaldu ituan, ta bat bozeoan ikasten ibillia zala ta etzala.
TxGarm BordaB 68.