kalezale
1.
(AN ap. Inza EsZarr 177
; Lar).
Callejero, que gusta de salir a la calle, de andar por la calle.
"Callejera, callejero"
Lar.
2.
Aficionado a la vida urbana.
Baña, zorionean da kale zalea, / ez dabelako jan nai taloaz esnea.
AB AmaE 246.
Naiz ta goizetik gabera beren arpegiko izerdiakin busti eta bigundu lur gogorra, ainbeste alper eta kale-zale mantentzeko.
Ezale 1897, 51a.
Baserritar kalezale, etxe-ondatzale.
(B).
Inza NaEsZarr 1998.
Anai ura, kale-zalea. Nik Donostian ezagutu nuan beintzat, drogero. Ez zan basarri-zalea izango nunbait.
BAyerbe 32s.