kalika
1.
(L-côte-ain, BN-baig-lab ap. A; Dv).
"
Kalika erabiltzea, mulctare, malmener"
Dv.
"
Joka, kalika, ari izan dira, se han batido encarnizadamente, como si quisieran matarse. Kalika erabil (L, BNc, S), maltratar"
A.
Alako batez Petirik Pierres / asarrez il du kalika.
Or Eus 207.
2.
A rastras.
"(L-côte-ain, BN-baig-lab), estropear a alguien, p. ej. a fuerza de hacerle andar"
A.
"
Kalika berekin ebil-erazi du mendi hoitan, il l'a éreinté à force de le faire marcher à travers ces montagnes"
Lh.
Egia erran, badute [artzainek] merezimendu, goizetik arrats hor dabiltza kalika beren ardien ondotik.
Herr 3-3-1960, 3.