karrakatzaile
1.
karrakazale .
(Adj.).
Corrosivo.
Edari kharrakazale bat bezala.
"Une liqueur corrosive"
.
Arch Gram 25.
2.
(Sust.).
Escarificador.
Arhiaz, arraiseiraz edo kharrakazalia (scarificateur) den tresnez lan hori egitea.
ArmUs 1895, 90 (ap. DRA
).
v. tbn.
ArmUs 1899, 53.
3.
karrakazale
(B ap. A; kh- S ap. Lrq),
karrakatzale
(B ap. Izeta BHizt2; T-L). (Sust.). "Raspador" A. "Racleur, gratteur" Lrq. "Limeur" T-L. "Zu karrakatzale ona zara" Izeta BHizt2.