kautela
1.
(Lcc, Urt IV 342).
Cautela; sutileza, astucia, maña.
[Iudizio jeneralean] ageriko klarki haien maliziak / eta guti baliako kautela eta parleriak.
E 59.
Zuek frogatu duzuen bezala hainitz kautelaz munduak gure bizitzea akometatzen du.
Harb 261.
Norata hua, o Dn. Theodosio kautela gutxikua!
SMSerm 189.
2.
"(V-gip), excusa"
A.
Cf. kautelatu.