kilimatu
1.
(G; T-L)
Ref.:
A;
Iz To
.
"1.º hacer cosquillas; 2.º tentar, excitar"
A.
"Chatouiller"
T-L.
"
Kilimatu in ditt, me ha hecho cosquillas"
Iz To.
v. kilikatu.
Nori, aurdaroko oroipenak biyotza kilimatu ez diyote?
Elizdo EEs
1913, 88.
[Patxiko] zan, Oñatira zijoan guztian ederki asko kilimatzen zituana. Ezin zan erritik erten garrazkeri batzuk zalduntxoai bota gabe.
Ag G 167.
Maiteak ziñez, bizitzak aiña / kilimatzen nau bizkor.
J.B. Gaztelu
EusKOl
1933, 44.
Ain goxoki kilimatu zion kilimatu ere eskeak biotza, noski eta aratx eskaria burutu jainkotxoak.
Sorarrain Lili 86.
[Erromara] joateko gogoak ere kilimatu gaitu bein baño geiagotan.
EgutAr 27-4-1964 (ap. DRA
).
2.
(G-azp).
Tener cosquillas (con aux. intrans.).