kinkili-kankala
1.
(BN-baig ap. Satr VocP
; T-L),
kinkili-mankala (L-ain, B ap. A
; -ll- G-to ap. A
).
A duras penas, con dificultad; tambaleándose, renqueando.
"Sostenerse a duras penas"
A.
"Flageoler, [...] kinkili-kankala ibili
"
T-L.
"Sostenerse con dificultad"
Satr VocP.
Kinkili-kankala errota handien gainean zabiltzan karroaren barneko gidariak.
SoEg Herr
7-4-1960, 1.
Zonbeit egun hautan eskuetarik gaki naiz, osoki flakatua, burua zoro, zangoak kinkili-kankala.
GAlm 1968, 5.
(ap. DRA)
2.
(Adj.).Dificultoso (?).
[Izkribabak] bere izkera kinkili-kankalarekin, gure zorion guziya zarrataratu digu.
Alz Txib 88.