kirika
1.
(V-gip, G-to, L-ain, B),
kurika (V-ger),
kilika (V-gip)
Ref.:
A; A EY IV 278; Iz UrrAnz (kilika); Gte Erd 87 y 108.
"Atisbando, observando"
A.
"Llaman así al juego de "
a esconderse" [...] kurika" A EY IV 278.
"
Kilika(ka) dao, mirando y escondiéndose"
Iz UrrAnz.
"
Eguzkia kirika, sar-atraka ari da (B)"
Gte Erd 87.
Cf. Eston Iz 166: Ta zelaietan [...] kiri ta kiñu ari ziran Eguzkiri [euri-tantak], belar, lore ta landare guzietatik.
Ill onen amairutik amalaurako gabian izarrak kurika ibilliko diriala.
A Txirrist 136.
Isabel, etzera emakumea, orien autuak kirika ezpaditzatzu.
A Ardi 49.
Eldu naiz belai esiko elorrietara. Kirika egoten nauk luzaro. Ez duk iñor ageri.
TP Kattalin 181.
[Eguzkia] kirika noiz asiko zaigun.
"A la espera de que empiece al escondite"
.
Or Poem 533.
Begietan bizi-indarrak dituzu basaki kirika.
Amez Hamlet 117.
Bi-biek datzaz mai baten gañan / niri kirika loxintzaz.
EG 1956 (3-4), 16.
Ostoak kurika ari dira / adar mutturretan, / kolore billa dabiltz / belarretan.
Erkiag EG
1956 (1-2), 7.
Illunaldiz, kirika.
"A oscuras y en celada"
.
Gazt MusIx 173.
2.
"
Kurika (V-ger-m), juego infantil, que consiste en correr y tocarse unos a otros"
A.
(Se trata, obviamente, de una expr. adv., no de un sust.).
KIRIKA EGIN.
"Kilika eiñ, mirar con disimulo de una cerradura, ventana, etc." Elexp Berg.
KIRIKA-ZOKO.
Lugar por donde espiar, fisgar.
Zoritxarrez zugazti artan ezta kirika-zokorik eta ni sukaldera.
A Ardi 54.
Itz egitea zilegi izan banu, nere kirika-zokotik esango nien: [...].
Ib. 53.