I .
(Onomat.).
1.
Onomat. de la carcajada.
Eskribau jauna aldamenean / barreaz itotzen kirkirkir.
A CPV 673.
2.
(
H (+ kh-)),
gir-gir (
H).
"
Khir-khir, onomat. exprimant un bruit comme de raclement léger, par ex. d'un ver, d'une souris qui rongent quelque chose de dur, ou du frottement d'un corps dur contre une autre"
H.
Onomat. del sonido del grillo.
Zelaian kirkir baltzak / egin oi dauan lez / [...] kir, kir, kir.
Egieder Usk 58 (ap. DRA).
3.
Onomat. del titileo.
Zerua ozkarbi gisa / urdiñak begiak, / Norteko izarrak keiñuka kir-kir / dan bezin argiak.
MendaroTx 246.
II .
(Sust.).
1.
Ruido de roer, de raspar.
"
Zerk egiten khirkhir hori, lorik egitera uzten ezpainau?
"
H.
"Le cri lui même du grillon. Khirkhirrak bere xiloen aitzinean adiarazten dute bere khirkhirra
"
H.
Cf. kilker.
2.
"
Zer kirkira dün! se dice de una persona que no para de reirse (BN-lab, Broussain)"
DRA
.
Bere maitearekin biltzen daneko, itz atsegin, zalapart, kir-kir eta irri-algarak.
Eston Iz 96s.