kitzikatzaile
(Dv→A; kh- H),
kitzikaza(i)le,
kizikatzaile.
Provocador, tentador, incitador.
"Celui qui agace, qui excite"
Dv.
"1. au propre, qui remue les objets à l'aide d'une bâton ou chose semblable. Su khitzikatzaile handi, grand tisonneur. 2. au fig., qui excite, provoque, tracasse. [...]. Eztu khitzikatzaile beharrik, bera aski iauzkorra da, il n'a pas besoin que quelqu'un le pousse [...]"
H.
v. kitzikari.
Biltzarre hetan, nausiak lekhuko eta khitzikatzaile, elgar berotzen zuten.
Laph 110.
Kitzikatzaileak izitzen badire, langileak errexki geldiren egonen zaizkigu.
Eskual 10-9-1909, 2.
Nahirik ere ez baitzezaken kitzikazale ausartari hobeki iharduk.
JE Bur 134.
Gaitzikorrek ez dezaten uste heien makur zuzentzaile edo kizikatzailea nizala bakarrik.
Zub 93.
Herriz kanpo ere, ba omen dituzte kitzikatzaleak.
Herr 5-3-1959, 3.
Galdatu zion, bethi kitzikazaile, hea nun eta nola ezagutua zuen [neska]
.
JEtchep 90.