klok-klok
1.
klonk-klonk .
(Onomat. del sonido del sapo).
[Zapoak] abiau dira klonk, klonk, musikea joten.
AB AmaE 393.
Zapo ittunak, gabak pozturik hasi ziran euren musikia joten: klonk klonk.
EEs 1922, 149.
Klok, klok, kuku-mauka ari ziren non nahi aphoak.
Barb Piar I 196.
2.
(Onomat. del cloqueo).
Klok! klok! eginez, txitxak deitzen dütü.
Eskual 10-9-1909, 3.
Oiloak euren klok-klok, entzun eragiten dabenean, laster egingo dabez arrautzak.
(V-och).
A EY I 111.
Egaztiak mokoka, klok, klok egiñaz.
TAg Uzt 117.