kokaila
Etim. Para su posible origen en lat. focale, v. SHLV 40.
(V-gip),
kokalde (V, G),
kokoli (V-oroz),
okaila (V-arr-gip, G; -alla H; -allea det. H)
Ref.:
A (kokalde, kokoli); AEF 1955, 183; Arin ib. 111; Iz ArOñ (okáilla), UrrAnz (okaillía), IzG; Elexp Berg (kokalde).
Papera (enfermedad ovina).
"
Okallea
"
Izt C 221 (en una lista de enfermedades de las ovejas).
"Papada que se les forma a las ovejas por la enfermedad 'distomatosis hepática'"
Iz IzG.
"Ardiaren lepoko gaitza, bozioa edo. Golua esaten jako ardixan kokaldiai be [...] Ardixak eukitzen jok kokaldia, enfermedade bat
"
Elexp Berg.
KOKAILA-BELAR
(kokalde-bedar V ap. A). Hierba que provoca la papera.