kometitu
1.
(Lcc (-du), Urt I 200),
komititu.
Cometer.
Bi bekhatu mortal kometi liro.
Tt Arima 50.
Eta sakrilejio beltza / hark bezala kometitzen.
Gç 122.
Kometidu dituan pekatuak.
OA 130.
Rubenek kometitzen du adulter likhiskeria Bilharekiñ.
Urt Gen 35, tí.
Zonbat maneraz kometi daiteke lohikeriazko bekatia?
CatLan 93.
Bekatü bethi irauten dienaren eta baratü gabe komititzen denaren estatü fermo bat.
Ib. 94.
Hau delako tratua: kometitu, ohea berotu, eta ometitu, maitalea eduki.
Arti Ipuin 59.
v. tbn.
UskLiB 42.
2.
Encomendar, encargar.
Kometitü zitüstegü eta depütatü, kometitzen eta depütatzen [...] ioan zitezten behar bada limitoetara [...] lekhü hetan üntzüteko eta endelgatzeko diferenzia güziak.
Etchart 1.1v.