konferitu
1.
(Urt V 354),
konferatu (Chaho),
konferetu,
kunferatu (Chaho).
Conferir, tratar una cuestión.
Nola ediren-ere izan baita Bearnoko sinodoaren ordenanzaz lan egina bisitatu eta konferitu behar izan denean.
Lç
Dedic
* 6v.
Nahi zinükiela minzatü eta konferitü gureki ahalik sarriena.
Etchart 4.1r.
Elgarreki bildürik limitoetan eta amiableki konferitürik.
Ib. 1.1r.
Jaun direktorrareki konfera edo mintza onduan.
Mercy 38.
Horiez Jaun direktorrareki konferatüren eta elhestatüren da.
Ib. 38.
2.
Conferir, conceder, dar.
Penitenziazko sakramendiaren bertutez, zeiñek signifikatzen baitu, konferitzen <cõteritcen>, operatzen eta emaiten, grazia iustifikanta.
"Conferunt"
.
Tt Onsa 21.