konfesakizun
1.
konpesakizun,
konfeskizun
(Sust.). Materia de confesión. "Konfesakizun aundiyak ditu" (G-bet).
Lenbiziko konfesaldian nituen konfeskizunak.
Mb IArg I 280.
Pekatutzat ta konfesakizun preminazkotzat euki ditubanak.
Mg CO 200.
Konfesakizunik ere eztuela uste duenak.
Gco I 433.
Uste dozu pekatu mortala zala, ta konfesakizuna dala orain.
Añ
MisE
146.
Pekatutegi au guztiau ez eskrupulutzat, ez konpesakizuntzat bere artuten ez ditubeenak.
fB Olg 53.
Baldiñ konfesakizunik ezpadaukat.
Arr May 96.
v. tbn.
CrIc 98.
2.
(Adj.).
Que debe confesarse.
Iñoiz ezer utzi ote duan lotsaz konfesakizuna ta astuna zeritzonean.
Mg CC 177 (tbn. CO 264).
"Confesable"
Añ.